En dan vind je daar ineens vanuit het niets Koshka in de ren... overleden...
Een kwartier terug leek er nog niks aan de hand en even later kijk je naar buiten en daar ligt ze..
Zo onwerkelijk... niet te bevatten..
's Morgens kwam ze nog gezellig, zoals iedere morgen, een slokje water drinken uit de kraan.
's Middags hebben we ook niks aan haar gemerkt en een paar uur later is ze er gewoon niet meer..
Nooit meer lekker op schoot als we op de bank zitten...
Nooit meer op de rand van het bad tijdens het douchen...
Nooit meer haar dwingende piepje dat de kraan aan moet om te kunnen drinken...
Nooit meer...
Dag lieve, lieve Kosh...